Ik had het weer even nodig, een doel om naartoe te werken. Een doel om te kijken waar ik fysiek en mentaal toe in staat ben. Ik stel mijzelf altijd een doel waarvan ik vooraf zeg “nee dit ga ik niet halen”.
Het was tijd om te starten met mijn voorbereiding. Tijdens de voorbereidingsperiode heeft mijn focus voornamelijk gelegen bij het afleggen van lange afstanden, dit is mijn lichaam namelijk niet gewend. Daarnaast is het met een niet al te sterke knie goed om te weten wat de reactie is na langdurige inspanning. Ik deed de voorbereiding niet alleen, maar samen met Joeri Meuter. We brachten onze ren snelheid terug en gingen langere afstanden rennen. We renden tijdens de voorbereiding afstanden tot 27,5 km. Verder heb ik ervoor gezorgd dat ik fit bleef door mijn reguliere trainingen te combineren met hardlopen. Om ervoor te zorgen dat mijn lichaam ging wennen aan de langere duur, ging ik na de bootcamptraining vaak nog 10 km hardlopen.
De laatste week.. op naar de Iron Viking
Nog één week te gaan. Ik stelde mijzelf de vraag: ben ik nu echt fit genoeg voor dit event? Ik heb vanaf het eerste moment tegen mijzelf gezegd dat ik er klaar voor was en dat het mij zeker ging lukken. In tegenstelling tot de andere weken stond deze laatste week juist niet in het teken van sporten. Voor mij waren de onderstaande zaken ontzettend belangrijk:
- Zorgen voor weinig tot geen stress, zorgen voor rust en ontspanning.
- Voeding (koolhydraten stapelen, veel water drinken en zorgen voor extra’s zoals bijvoorbeeld magnesium).
- Niet intensief meer sporten. Focus op volledig herstel met voldoende beweging.
De avond voor het event gierde de adrenaline al door mijn lijf. Nadat ik mijn spullen in had gepakt, gunde ik mijzelf nog even een massage met mijn massage gun. Ik heb mijn kuiten en bovenbenen nog even goed gemasseerd. Helaas zorgde de gezonde spanning ervoor dat ik niet vroeg kon slapen, maar wel al héél vroeg wakker werd (05:30). Dit resulteerde in te weinig slaap. Daarentegen voelde ik mij ontzettend goed, voelde mijn lichaam sterk aan en was ik er mentaal meer dan klaar voor. Ik voelde dat het sowieso goed ging komen.
Eenmaal aangekomen, troffen we samen met de groep de laatste voorbereidingen in een donkere en koude tent. De sluitingen van de trailschoenen werden goed vastgetrokken en de bandjes van deelname werden omgedaan. Na 3 zenuwplasjes was het tijd om naar het startvak te gaan.
EEN MAGISCH MOMENT!
Een bad van adrenaline, testosteron en broederschap zorgde ervoor dat ik er fysiek en mentaal meer dan 100% klaar voor was. Na het afleggen van de eed (Obstakel niet gehaald? 10 burpees, obstakel overslaan? 20 burpees) was het dan echt tijd om te vertrekken.
Vanaf 19 km kwamen bij sommige van de groep al de eerste krampen. Flinke pijnscheuten in de kuiten en langzaam in de hamstrings. Na een aantal goede stretch routines wisten we als groep steeds verder richting het eindpunt te komen. Na hagelbuien, regen, ijskoude wind, bevroren en pijnlijke voeten en af en toe een heerlijk zonnetje, hebben we ons richting de eindstreep geknokt.
Gesloopt tot op het bot, tranen achter je ogen van geluk en moeheid. Maar oh wat hebben wij als team een geweldige prestatie neergezet. Pure trots en nu nog een flinke poos nagenieten van deze waanzinnige uitdaging. Eerst herstellen en dan kijk ik uit naar mijn nieuwe uitdaging. OORAH!!
PS: ben jij niet bekend met de term burpees? Laat het dan weten via deze link. Tijdens een gratis proeftraining leggen wij je precies uit hoe je deze uit moet voeren (yes, het is een oefening).
